2η συνάντηση της Λέσχης: 17/12/2015
Πρόταση ανάγνωσης:
Η εφεύρεση του Ουγκό Καμπρέ του Μπράιαν Σέλζνικ
Το δεύτερο βιβλίο που διαβάσαμε ήταν ένα πολύ ξεχωριστό έργο, μια συγκινητική, συναρπαστική αλλά και ιδιαίτερη ιστορία, αφού συνιστά έναν επιτυχημένο συνδυασμό λογοτεχνικής αφήγησης, εικονογράφησης και κινηματογραφικής τεχνικής. Δύσκολο να πεις τι από όλα είναι: παραμύθι, μυθιστόρημα, κόμικς, γκράφικ νόβελ, κινηματογραφική γραφή; Το βιβλίο, τελικά, είναι λίγο από όλα αυτά. Αυτή, άλλωστε, ήταν και η πρόθεση του χαρισματικού συγγραφέα που το έγραψε και το εικονογράφησε.
Τίποτα δεν δόθηκε σαν δραστηριότητα από πριν. Επειδή, όμως, το έργο είχε γυριστεί και ταινία, η συμφωνία ήταν να δούμε όλοι και όλες μαζί την κινηματογραφική του μεταφορά, αφού πρώτα θα είχαμε διαβάσει το βιβλίο. Έτσι, όταν συγκεντρωθήκαμε, η πρόκληση για συζήτηση ήταν η ίδια η σύνθεση αυτού του μοναδικού βιβλίου. Όλα τα παιδιά παραδέχτηκαν ότι ήταν πολύ ευρηματικό, ξεχωριστό και πως τους άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος της αφήγησης της ιστορίας.
Κυρίως, χρησιμοποιήσαμε το scholastic, τον ιστότοπο του ομώνυμου εκδοτικού οίκου του βιβλίου, όπου δίνεται πλήρης αναφορά για τη δημιουργία του έργου, καθώς και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες για μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Αρχικά, λοιπόν, ξεκινήσαμε από μια κινηματογραφική προβολή των πρώτων εικόνων του έργου, μάλιστα σαν να επρόκειτο για μια παλιά κόπια ταινίας βωβού κινηματογράφου, έτσι, για να θυμηθούμε την ευρηματική του εισαγωγή.
Στη συνέχεια προχωρήσαμε στη δημιουργία του έργου*, όπως αυτή παρουσιάζεται από τον συγγραφέα:
Συζητήσαμε για το εξώφυλλο. Αφού καταθέσαμε τις δικές μας απόψεις για το πώς σκέφτηκε να το εικονογραφήσει ο Σέλζνικ, μπήκαμε πάλι στο scholastic, και συγκεκριμένα στο «επινοώντας τον Ουγκό», όπου ο ίδιος ο συγγραφέας μάς αποκάλυψε το σκεπτικό του:
«Το κάλυμμα», αφηγείται, «είναι βασισμένο σε μια νουβέλα του 19ου αιώνα του Ιουλίου Βερν. Καθώς σε όλα μου τα βιβλία έχω ανθρώπους στα εξώφυλλα, αλλά σε αυτό όχι, έπρεπε να κάνω κάτι. Σκέφτηκα ότι θα είχε πλάκα αν έβαζα τον Ουγκό στο πίσω μέρος και στη ράχη του εξωφύλλου. Έτσι, όταν το βιβλίο θα στεκόταν στο ράφι, θα ήταν σα να έριχνε κρυφές ματιές στα άλλα βιβλία γύρω του, αλλά και στον υποψήφιο αναγνώστη». (ελεύθερη μετάφραση)
Πράγματι, τα παιδιά ενθουσιάστηκαν: δεν είχαν προσέξει το αν και το πώς στέκεται ο Ουγκό στο εξώφυλλο.
Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε μια συνέντευξη του συγγραφέα στην οποία ο ίδιος παραδεχόταν ότι ταξίδεψε στο Παρίσι και περπάτησε στα μέρη που έζησε ο Μελιές, μάλιστα η πόρτα που σχεδίασε ήταν η αυθεντική του διαμερίσματός του. Μίλησε για την αγάπη του για τα αυτόματα αλλά και το μεγάλο του ενδιαφέρον για αυτά, τα μουσεία που επισκέφθηκε και έναν φίλο του συντηρητή που για χάρη του έφερε από το υπόγειο ενός μουσείου και επισκεύασε ένα χαλασμένο αυτόματο, για να δει ο ίδιος τον τρόπο που λειτουργούν αυτές οι μηχανές.
Αναφερθήκαμε εκτενώς στην ιστορία του Μελιές, του σημαντικού πρωτοπόρου του κινηματογράφου των αρχών του 20ου αιώνα, του οποίου οι ταινίες διασώθηκαν μαζί με μια πολύτιμη συλλογή από «αυτόματα», δηλαδή μηχανικές κουρδιστές μορφές. Παρά το γεγονός ότι οι ταινίες του προβάλλονταν στην Αμερική, ο Μελιές στο τέλος του βίου του βρέθηκε απένταρος να δουλεύει σε ένα μικρό κατάστημα παιχνιδιών στον σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού... Στην ιστορία αυτή μας έκανε τόση εντύπωση το γεγονός ότι οι πρώτοι κινηματογραφιστές προέρχονταν ή εμπνεύστηκαν από τους ταχυδακτυλουργούς της εποχής εκείνης. Μάλιστα για τις καινοτομίες του κάποιοι αποκαλούσαν την εποχή εκείνη τον Μελιές «Cinemagician».
Παρακολουθήσαμε στη συνέχεια την ταινία του Μελιές «Ταξίδι στη σελήνη» (1902). Κι εσείς μπορείτε να δείτε το πρώτο μέρος πατώντας πάνω στην εικόνα:
Και εδώ για το δεύτερο μέρος. Σίγουρα είναι το πιο ενδιαφέρον. Θυμίζει πολύ τα έργα του Ιουλίου Βερν!
Στο βιβλίο αναφερόταν και η ταινία κινουμένων σχεδίων "The Clock Store" (1931) του Ντίσνεϊ, αυτή με τα ρολόγια που χορεύουν. Μπορείτε, επίσης, να την παρακολουθήσετε πατώντας πάνω στην εικόνα:
Πλοηγηθήκαμε στη σελίδα δραστηριοτήτων του scholastic:
Αυτό που μας άρεσε πολύ ήταν: Το παιχνίδι επιδιόρθωσης ενός αυτόματου. Και πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα αγόρια της Λέσχης ήταν πολύ δυνατοί παίκτες: αμέσως κατόρθωσαν να βάλουν το αυτόματο σε λειτουργία. Προσπαθήστε κι εσείς, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον:
Αποφασίσαμε να δουλέψουμε σε δύο ομάδες: η πρώτη θα κατασκεύαζε μια νέα πρωτότυπη ιστορία επιλέγοντας, όμως, σχέδια του Σέλζνικ από το βιβλίο. Η δεύτερη θα έφτιαχνε μια εντελώς καινούρια ιστορία με την ίδια, όμως, τεχνική του Σέλζνικ. Τα παιδιά δέχτηκαν με ενθουσιασμό και η υπόλοιπη ώρα κύλησε με πολύ κέφι και δημιουργική διάθεση:
Τα έργα σχεδιάστηκαν, προχώρησαν και αναμένεται η τελική τους παρουσίαση και η παρακολούθηση της ταινίας.
Στο τέλος μοιραστήκαμε εντυπώσεις και συναισθήματα και αφού συζητήσαμε για το επόμενο φιλαναγνωστικό μας ταξίδι, αποφασίσαμε συλλογικά για το επόμενο βιβλίο που θα είναι «Ο ένας και μοναδικός Ιβάν» της Κάθριν Απλγκέιτ.
Επιμέλεια παρουσίασης:
Σίσσυ Τσιφλίδου,
συντονίστρια της Λέσχης Ανάγνωσης
Δεκέμβρης 2015
*Επειδή στον ιστότοπο όλα είναι στην αγγλική γλώσσα, υπήρξε ταυτόχρονη μετάφραση.
